Mijn laatste week, Goodbye Uganda!!

Vandaag is het alweer mijn laatste dag in Uganda, wat is de tijd snel voor bij gevlogen!! Afgelopen week stond in het teken van alles afronden, kerst vieren en nogmaals vakantie vieren.

Vrijdag na die lange reis van 40 uur was ik eindelijk in Kampala. Na afscheid te hebben genomen van mijn guesthouse in Munyonyo werd ik opgehaald door een paar jongens en meiden van ICU guesthouse. Hier heb ik mijn hele week verbleven. Na mijn spullen te hebben geinstaleerd en wat gedronken te hebben, gingen we stappen met een groep. Met iedereen van ICU naar Timelezz, een lokale bar in Kampala. Het was echt super gezellig en werd weer een latertje.

Zaterdag stond in het teken van bijkomen en eigenlijk helemaal niks doen. Lekker uitslapen, ontbijten en lekker hangen en chillen met iedereen op het dakterras. ’s Avonds heb ik na lange tijd eten gekookt in Uganda samen met Maarten en Rody. Heerlijke spaghetti met verse groente. De groentes hier zijn echt heel goedkoop en super lekker. Na het eten hebben we een filmpje gekeken, want iedereen was nog gebroken van het stappen.

Zondag was het echt super mooi weer! En ben ik met Mark, Sofie en haar, en Isabella naar het strand gegaan in Entebbe. Dit is een heel ander strand dan Zanzibar en ook anders als Nederland. Het is echt een heel kort strand en je kunt eigenlijk niet zwemmen in het water. In het water zitten namelijk wormpjes, Bullharsia, die langzaam al je organen op eten. Echter is hier wel medicatie voor, maar daar wordt je totaal niet lekker van. Mijn bikini had ik in de wasmachine gedaan, want die hebben ze in ICU, echt heerlijk om het even niet meer op de hand te hoeven wassen! Dus heb ik maar gezond in mijn BH en een kort broekje. ’s Avonds heb ik weer spaghetti gemaakt, maar dan samen met Mark. Daarna een rustig avondje en lekker gaan slapen.

Maandagochtend na het ontbijt, wat hier altijd met heerlijk vers fruit is, ben ik gaan shoppen in Kampala. Dinsdagavond vieren wij namelijk kerstavond in het guesthouse met een groot diner. Hiervoor heb ik al een jurkje gekocht in Uganda, maar wil er nu nog schoenen bij. Ik heb heel Kampala afgelopen en overal gezocht naar schoenen, echter hadden ze nergens mij maat. Vaak lachte de verkopers mij uit als ik vroeg naar maat 35 en dat het voor mijzelf was. Ze verwezen mij dan door naar de kinderen schoenen, maar hier zijn de kinderschoenen echt kinderlijk met allemaal tierelantijntjes en kant dingetjes, niks voor mij dus. Ook wilde vaak de verkopen gewoon schoenen verkopen en zei dat maar 39 wel goed zat, het paste precies, yeaah rigth, ik heb nog 3 cm over aan de achterkant, maar het past precies! Aan het eind van de middag gaf ik het op en keerde ik een beetje chagrijnig terug naar ICU. ’s Avonds hadden we geen zin om te koken en kwam Mark met het idee om bij de Il traer te eten. Ik was hier nog nooit geweest, maar volgens Mark en Maarten echt super lekker eten voor weinig. Met de boda zijn we naar de Il Traer gegaan en Mark bestelde 1 plaat met een sausje. Mark en Maarten legde uit dat je een plaat met eten krijgt, op die plaat ligt een soort kleedje van brood met verschillende soorten sauzen. Daarnaast kregen we nog een ander potje met wat pittigere saus. Het zag er echt super leuk uit en het was ook heel lekker. Wel even wennen om met de handen te eten. Ook het restaurantje zelf zag er heel leuk uit. Je zat lekker beschut tussen de bomen en bosjes. Een heerlijke plek en heerlijk eten!

Dinsdag stond in het teken van het kerstdiner voorbereiden. Eerst heb ik ’s ochtends foto’s van Zanzibar online gezet en daarna ben ik weer op pad gegaan voor schoenen. Nu ging ik alleen naar een craftmarket voor nettere slippertjes, want hakken gaat toch niet lukken in dit land voor mijn kleine voetjes. Aangekomen bij de craftmarket bleken ze daar ook niet veel slippers te hebben in mijn maat. Ik wilde namelijk zwarte, omdat ik een zwarte jurk had. Uiteindelijk had 1 tentje mijn maat en heb ik die ook maar gelijk gekocht. Ookal waren ze niet mijn eerste keuze geweest, was het altijd beter dan mijn birckenstocks onder mijn nette kerstjurkje. Daarna heb ik ’s middags met Mark in kopen gedaan voor het kerstdiner. Iedereen die zich had opgegeven voor dit diner moest iets maken. Ik zat met Mark, Rody en Maarten in het groepje en wij maakte bruchetta en gevulde paprika. Aan het eind van de middag begin avond begonnen we met alle groentes te snijden, wat een werk! Daarna moesten we tijdje wachten tot we in de keuken konden om alles af te maken. Rond half 9 was al het eten en iedereen klaar en kon het diner beginnen. Wat was het gezellig. Niet alleen de gasten van ICU waren er, maar ook de staff. Ik denk dat we met zijn 40 man aan het eten waren op het dakterras, echt super gezellig. Ook het eten was super lekker! Na het eten hebben nog wat drankjes gedaan en gewacht tot 12 uur, want Meike was toen jarig. Na voor gezongen te hebben en de cadeautjes te hebben gegeven, zijn we gaan stappen met zo’n 20 personen. We gingen naar Iguanda, maar het leek wel een privé feestje, wat was het rustig zeg! Maar dat kon ons eigenlijk weinig schelen en maakte er ons eigen feestje van. Heel gek om zo kerstavond te vieren in Uganda. In Nederland ga ik ook altijd lekker eten en dan stappen, maar nu ontbrak het kerst gevoel gewoon. Het was harstikke warm vandaag en je leeft er niet zo naar toe als in Nederland, met alle kerstliedjes, versieringen en voorbereidingen.

Woensdag was het dus 1e kerstdag en wat een gek gevoel! Net als die avond ervoor had ik niet echt een kerst gevoel. ’s Ochtends ben ik met een paar naar de Watato church gegaan. Onderweg naar de kerk kon ik mijn ogen niet geloven, wat was het rustig in Kampala! Normaal is het overal druk, file en chaos, maar nu was er bijna niemand. Veel mensen keren met kerst ook terug naar de village om daar met hun familie kerst te vieren. Dit was mijn tweede keer in deze kerk, maar het was nu minder een concert dan vorige keer. De prayer duurde voor mij gevoel ook langer, misschien doordat ik gewoon gesloopt was van die avond er voor. Al met al was ik blij dat er een klein meisje voor mij zat die druk bezig was met klimmen over haar bankje. Tijdens de prayer heb ik me dus heerlijk vermaakt met naar het kindje te kijken en soms een beetje uit te dagen. Na de kerk hebben we met zijn alle lekker gezeten bij ICU en een beetje niks gedaan. ’s Avonds ben ik een groepje gaan uit eten bij Il Patio, een heel goed Italiaans restaurant in Kampala. Ik had een heerlijke biefstuk met een iets te scherpe pepersaus, maar hij was wel heel lekker! Nu kwam toch een klein beetje het kerstgevoel. Il patio was mooi versiert met kerstversieringen, heel lekker en met gezellige mensen om je heen.

Tweede kerstdag kennen ze niet echt in Uganda, wel een soort van boxingday. De helft van de mensen gaat weer aan het werk de andere helft is nog bij hun familie in de village. ’s Ochtends heb ik mijn tijd nuttig besteed met het schrijven van sollicitaties voor een afstudeerplek, want wanneer ik thuis kom, staat het afstuderen alweer voor de deur! ’s Middags ben ik met Manon naar de Owino market geweest. Deze mark was een tijdje geleden afgebrand en ze zijn het nu weer aan het opbouwen. We gingen met aardig was verwachtingen daar heen, maar het viel ons vies tegen. Veel tweedehands vieze spullen, schoenen die kapot zijn en andere rommel. We wilde echt heel graag shoppen en zeiden ook elke keer tegen elkaar, oh wat zullen we genieten in Nederland waar alles in de winkel geordend is, waar je makkelijk je maar kunt vinden (als ze die hebben) en niet iedereen die je maar vraagt op je aub even bij zijn kraampje komt kijken. Echt een heerlijke gedachten en kan ook niet wachten tot ik weer heerlijk kan shoppen in Nederland! ’s Avonds zijn we gaan eten bij Merel en Thijs. Merel is de manager van ICU en past nu voor 3 weken op het huis van Mirjam (van Eye4Africa). Met de vaste mensen van ICU zijn we daar heen gegaan en hebben we heerlijke pasta gegeten. Nu kwam pas echt een beetje het kerstgevoel. Met zijn 10en op een kleine tafel, gezelligheid en met mensen die je na 3 maanden toch wel een beetje kent. Daarna op het terras genoten van gin, whiskey en vodka. Prima tweede kerstdagje dus.

Vrijdagochtend ben ik met Maarten en Rody naar craftmarket gegaan waar ze hun eigen spullen maken. Heel leuk om te zien hoe zij de manden en andere spullen maken. Vaak gebruiken zij hiervoor papier, katoen, dopjes van frisdrank en ijzerdraadjes. Na wat spulletjes gekocht te hebben, zoals een spel dat ik geleerd heb in Zanzibar ben ik terug gegaan naar ICU en de jongens naar hun werk. ’s Middags ben ik met Manon, Meike en Geert gaan zwemmen. Heerlijk nog even genieten van het mooie weer in Uganda. Toen we terug kwamen bij ICU waren er vier meiden terug gekomen uit Zanzibar en die hadden het net als ik echt super leuk gehad! ’s Avonds zijn we weer uit eten gegaan, maar nu bij Faze2. Echt een hele grote tent met een hele grote kaart. Ik ben uiteraard weer voor de biefstuk met pepersaus gegaan en dit was echt de beste biefstuk tot nu toe! We zaten heerlijk buiten en er was live muziek. Op een gegeven moment begon de man een liedje voor alle meiden van ICU te spelen. Alle meiden, waar onder ik dus ook, vertrekken dit weekend. De drie vaste jongens blijven nog over. Het liedje was echt geniaal en die man improviseerde het gewoon, echt super vet! Daarna zijn we nog met een klein deel gaan stappen. We gingen naar Cayenne, ik was hier nog nooit geweest en keek mijn ogen uit, wat een prostituees waren hier, haha. Maar het was wel weer een gezellig avondje!

Zaterdagochtend was het echt super mooi weer! Ginger, Maarten en ik besloten om naar het zwembad te gaan. Bij het zwembad aangekomen, kwam er toch een grijze wolk aanzetten niet normaal! En jawel hoor dag zon! We hebben toch nog even gelegen en gehoopt dat het open zou breken, maar dat gebeurde het helaas niet. Het begon zelfs te regenen! Dus gingen we maar weer terug naar ICU, waar we heerlijk met een groepje een flimpje hebben gekeken, Toy Story, haha. ’s Avonds was ons afscheidsdinner (van Lieke, Linsey en mij). Bettie de kokkin van ICU had local food gemaakt. Heerlijk gegeten en daarna weer een filmpje gekeken op grootscherm, namelijk Project X. Daarna lekker gaan slapen, want niet had de kracht meer om te stappen.

Vandaag is het zondag, mijn laatste dag in Uganda, echt heeeeel raar! Vanochtend ben ik naar de Surgery gegaan om een departure check te doen. Dit raden ze aan, omdat er in veel wateren bulharsia zit en in het eten andere dingen, zoals parasieten. Voor de test prikte ze een beetje bloed en moest je ontlasting inleveren. Na ongeveer 15 minuten kreeg ik de uitslag. Ik had geen bulharsia, maar wel een buikinfectie en ik blijk ook al een tijdje een amoebe parasiet te hebben, echt heerlijk dus. Nu heb ik een pillen gekregen voor deze parasiet waar ik mee moet beginnen na oud en nieuw. Daarna ben ik met Ginger weer naar de craftmarket gegaan en even lekker gesnuffeld en wat kleine dingetjes gekocht. Nu zit ik heerlijk op het dakterras, ga ik zo lekker wat eten met Rody en Liverpool-Chelsea kijken ergens in een cafeetje. Vanacht word ik om 01:00 opgehaald en vertrek ik naar het vliegveld. Om 05:10 gaat die de lucht in, een tussen stop van 4 uur op Instanbul en dan om half 6 's avonds land ik dan eindelijk in Nederland!

Ik ga Uganda zeker missen, vooral de lieve, gezellige en leuke mensen die ik hier heb mogen ontmoeten. Ook het weer laat ik het liefst niet achter, want ik zie echt op tegen de kou in Nederland! De boda’s zal ik ook wel gaan missen. Op elke hoek van de straat zijn wel boda’s, dus je kunt die gemakkelijk pakken en rijden je overal naar toe. Verder is het leven in Uganda echt heel relaxt, niks moet, maar mag. Je hebt hier veel vrijheid en kunt dus eigenlijk doen wat jij zelf wilt. In Nederland is dat toch even anders, want daar moet je naar school, werk etc. Dat wordt dus wel even wennen. Echter zijn er ook dingen die ik niet ga missen, zoals het worden nageroepen omdat je blank bent (mzungu!), het afzetten van de mensen omdat je een blanke huid heb en dus rijk bent in hun ogen, de chaos qua verkeer in Kampala.

Al met al echt een super leuke tijd gehad in Uganda! Ik verlaat het land dan ook echt een dubbel gevoel, aan de ene kant zin om naar huis te gaan en iedereen weer te zien, maar toch is Uganda een deel van mij geworden en voornamelijk de mensen die ik hier heb leren kennen.

Thanks Uganda for the amazing time here!!