ZANZIBAR!<3

Na alle belevingen en inspanningen tijdens stage werd het tijd voor een beetje ontspanning in Uganda en wel op het prachtige eiland Zanzibar!

De heenreis:
Woensdag 11 december was het zover! ZANZIBAR! Om 06:00 vertrok de bus via het zuiden van Uganda naar Dar Es Salaam in Tanzania. Deze bus reis duurde 28 uur, echt wat een tijd. Maar deze tijd ging eigenlijk best wel snel voorbij. Onderweg stopte de bus niet ergens waar we goed konden eten en hebben we de hele reis geleefd op chips, koekjes, en snoepjes. Ook verliep de busreis beter dan ik had gedacht. Er gaan nogal verhalen over slechte buschauffeurs en dat zij rijden als gekken, maar deze viel harstikke mee en was de busreis dus ook zo om. Tijdens de bus hebben we heerlijk kunnen genieten van een soort nep porno serie. Echt ongelofelijk slecht geacteerd, maar vond het wel raar dat zoiets seksueels in Uganda tijdens een busreis werd gekeken.
Donderdagmiddag kwamen we aan in Dar El Salaam en wat een file en drukte op de weg! Vanaf de bustaxipark namen we een taxi naar de bank om Tanzaniaanse chillings Daarna moesten we weer terug naar het bustaxipark om een buskaartje te kopen voor de terugreis. Lauren, Tessa en ik gaan namelijk donderdag 19 december weer terug naar Uganda en Daan, Laura en Claire blijven nog wat langer in Tanzania voor nog een safari. Na veel gedoe en gewissel van busmaatschappij hadden we een kaartje kunnen bemachtigen voor onze terugreis. Niet elke busmaatschappij rijdt namelijk op donderdag naar Kampala. Na het kaartje te hebben gehaald, moesten we ons haasten voor de ferrie. De laatste ferrie vertrok namelijk om 15:30, maar deze hebben we vanwege de vele files niet gehaald. Gelukkig was er nog een manier om op het Zanzibar te komen en dat is per vliegtuig. Onze taxichauffeur maakte het ons nog wel even lastig voordat we het vliegtuig in konden. Hij wilde namelijk een behoorlijk bedrag hebben voor afstand, eigenlijk veels te veel, maar na een flinke discussie konden we de prijs terugbrengen tot een redelijke prijs, wat eigenlijk alsnog veels te veel was. Maar je huidskleur verteld men in Afrika dat je veel geld hebt en daarom vragen de Afrikanen ook extra. Het vliegtuig was niet een gewoon vliegtuig, maar een hele kleine. In dit vliegtuig konden maximaal 12 personen en ik heb nog nooit in zo’n klein vliegtuigje gezeten. De cockpit kon je gewoon zien en de handelingen van de piloten dus ook. Echt heel cool om in zo’n vliegtuigje te zitten en wat een mooi uitzicht heb je over een deel van Dar Es Salaam en de zee met haar eilanden. Aangekomen in Zanzibar moesten we nog een stukje rijden naar ons hostel. Ons hostel zat namelijk in het Noordoosten en het vliegveld was in het westen. De zon was al onder gegaan waardoor we weinig van de omgeving konden zien. Op een gegeven moment sloeg de chauffeur een zandweggetje in en we wisten niet waar we uitkwamen. We reden een soort van slum (sloppenwijk) in en ik dacht hoe kan hier nou een hostel zitten. Uiteindelijk kwamen we bij ons hostel aan, maar ondanks dat het donker was, zag het er prachtig uit. Toen ik binnenkwam was ik aangenaam verrast. Het was een hele mooie plek met overdekte dakterrassen met grote lounge banken en lief klein zwembadje. Na wat gegeten te hebben, was onze kamer klaargemaakt en konden we onze spullen uitpakken. Deze kamer was vrij klein, met drie grote stapelbedden. Daarna lekker gaan slapen, want ik was gebroken van de reis.

De dagen op Zanzibar:
Vrijdagochtend was het super vet om wakker te worden! Vanuit het hostel had je prachtig uitzicht op het parel witte strand met een turquoise blauwe zee. Na een heerlijk ontbijt gingen we naar het strand. Het was serieus alsof ik in mijn droom liep, wauw wat een droomplek was dit zeg! Het strand en het water waren nog mooier van dichtbij! Ik kon mijn ogen ook gewoon niet geloven. De rest van de dag hebben we heerlijk genoten van het mooie weer en het prachtige uitzicht. Niet ver van ons hostel zat een groot resort, Gabi Beach, waar we voor een goede prijs bedjes en een soort van hutje konden huren. Ook hebben we hier heerlijk geluncht. Alleen was er één minpuntje vandaag. Ik zat heerlijk met mijn benen in het water totdat ik opeens een helse steek had in mijn been. Ik stond gelijk op en liep terug naar ons huisje. De pijn werd alleen maar erger en er bleken bultjes op de binnenkant van mijn benen te zitten. De pijn werd steeds heftiger en het trok naar mijn hele been en naar boven. De man van Gabi beach kwam even kijken en ging de dokter te bellen. Daarna kwam hij terug met een papaja. Ik dacht wat ga hij nou weer doen met een papaja. Hij sneed hem open en ging over de binnenkant van me been wrijven met deze papaja. De meiden en ik moesten echt heel hard lachen en ik dacht wat overkomt mij nou weer. Op een gegeven moment kwamen er nog meer negers om me heen staan en stonden te kijken hoe hij de papaja over me been heen aan het wrijven was. Het leek en een attractie! Een Mzungu die door een octopus was gestoken. ’s Avonds hebben we weer gegeten bij ons hostel, want er was niet echt een restaurantje dichtbij ons in de buurt. De volgende dag hadden we nog niet echt plannen gemaakt, wel hadden we een paar dingen die wij wilden doen, zoals de fullmoonparty, prison island, en de dolphin tour.

Zaterdagochtend besloten we om scooters te huren, zodat we het eiland rond konden touren. Echter kwamen er geen scooters, zoals wij die in Nederland kennen, maar waren het schakelmotoren met vier versnellingen. Deze ‘scooters’ konden ongeveer 100. Toen we onze rijbewijzen lieten zien, verzekerden de mannen van de scooters ons dat het goed was en na een klein beetje geoefend te hebben met schakelen, vertrokken we met zijn zessen op drie scooters naar het noorden. Het noorden is mooiste en duurste plek van Zanzibar. Ik zat samen met Claire op een scooter en hadden weer een scooter die alleen kon starten met een kickstart. Claire wilde liever niet rijden en ik kon niet kickstarten, maar samen waren we een goed duo. Na een stukje gereden te hebben, werden we eerst aangehouden bij een politiepost door twee politiemannen en vroegen ons om onze rijbewijzen en een permit. Deze permit hadden we niet en moesten we even wachten, maar na 2 minuten was toch alles in orde en konden we weer verder rijden. De weg was lang en rustig waardoor het heerlijk was om te rijden. In Zanzibar rijden ze links en dat was in het begin een beetje wennen, maar het went wel snel. Op een gegeven moment kwamen we bij een kruispunt, waar we weer werden aangehouden door twee politiemannen, alleen deze keer was het niet binnen 2 minuten klaar. De agenten vertelde ons dat wij een permit nodig hadden en dat ons rijbewijs niet goed was. Deze ‘scooters’ vallen onder motoren en daar had geen van ons een rijbewijs voor. We hebben ongeveer een uur gestaan met deze politie agenten en hebben wij proberen uit te leggen dat wij niet wisten dat deze scooters onder motoren vallen en dat je in Nederland met een autorijbewijs ook op scooters mag rijden. In eerste instantie kwam het erop neer dat wij $100 boete per driver moesten betalen, maar uiteindelijk konden we na het uurtje gewoon weg rijden zonder te betalen. We hadden namelijk de mannen opgebeld die ons de scooters had verhuurd en die kwamen naar ons toe. Vanaf dat moment namen zij het over van ons en konden wij dus gelukkig verder gaan met onze tour. Gedurende de tour heb ik veel gezien van het eiland. Ik dacht altijd dat Zanzibar een ontwikkeld eiland was en beeldschoon. Het beeldschonen was zeker waar en werd nogmaals bevestigd toen we aankwamen in het noorden. Maar het ontwikkelde viel mij onwijs tegen. Het binnenland van Zanzibar is arm en leeft net als in Uganda en andere Afrikaanse landen in kleine huisjes of hutjes. Elke keer wanneer wij een dorpje passeerde met de scooter zwaaiden echt heel veel mensen naar ons, alsof zij nog nooit (niet zo vaak) een blank iemand hadden gezien. Aangekomen in het noorden was er dus niks gelogen van wat er in de boekjes staat, wat een prachtige plaats! Het strand leek nog witter en de zee nog blauwer en helderder. Na een heerlijke lunch, te hebben gezwommen en foto’s te hebben gemaakt vertrokken we weer richting ons verblijf. De terugreis verliep rustig zonder aangehouden te worden. ’s Avonds hebben we weer in het hostel gegeten en daarna namen we een taxi naar de fullmoon party. Het was echt een super gezellig avond met lekkere cocktails, goede muziek en dansen.

Zondag hebben we heerlijk rustig aan gedaan en zijn we een beetje bijgekomen van het feest. Het plan was om uit te slapen, maar het was niet normaal warm in de kamer waardoor we alsnog vroeg wakker waren. Na het ontbijt zijn we weer naar het strand vertrokken, waar we weer heerlijk genoten hebben bij Gabi Beach. ’s Avonds hebben de planning voor de andere dagen gemaakt en hebben heerlijk gezeten bij ons hostel. Maandag gaan we naar het prison island om te grote landschilpadden te bekijken en hopelijk ook te snorkelen en dinsdag gaan we de dolphin tour doen.

Om 8 uur werden we maandagochtend opgehaald om naar Stone town te vertrekken, dit is het hoofdstadje van Zanzibar. Vanaf daar hebben ween bootje genomen naar Prison Island. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten van het eiland, ik wist alleen dat het grote schildpadden zouden zijn. En de schildpadden waren dan ook echt echt heel groot! En wat waren het er veel!! De oudste schildpad is 198 jaar, maar kan eigenlijk niks meer. Naast deze grote schildpadden waren er ook een aantal babyschildpadden. Deze kleintjes mocht je ook vastpakken en optillen. Dus we hebben hier ook even foto’s mee gemaakt, zoals we van alles foto’s maken. Deze schildpadjes zijn super lief en schattig, maar toch al behoorlijk zwaar! Na de foto’s nam de man ons mee naar de kindergarten van de schildpadden en hier lagen de echt echte baby, wat waren die lief, klein en zooo ontiegelijk schattig! Na de schildpadden zijn we naar gevangenis gelopen en daar even kort naar het uitzicht gekeken. Helaas kon onze guide er weinig over vertellen en hebben we weinig van de gevangenis zelf gezien en gehoord. Vervolgens zijn we met het bootje de zee op gegaan naar een rif, waar we konden gaan snorkelen. Dit was eigenlijk mijn eerste echte keer snorkelen en vond het toch een soort van spannend! Maar wat was het mooi om het koraal de vissen te zien! Daarna zijn we weer naar Stone Town gevaren voor een lokale lunch en hebben we nog heerlijk geshopt bij de winkeltjes en craftmarkets in Stone Town. Daarna hebben we heerlijk genoten van de zonsondergang met een cocktail bij een restaurantje waar we ’s avonds ook hebben gegeten. Een tourguide vanaf een craftmarket liep met ons mee naar dit restaurantje en ging ook bij ons zitten. Ook toen wij ’s avond gingen eten, schoof hij bij ons aan tafel. Hij zat elke keer te vertellen dat hij hier altijd met Mzungu’s kwam en dat zij dan eten en drinken voor hem kochten. Echter was hij niet onze tourguide en liep hij uit zichzelf met ons mee. We besloten hem dan ook geen eten te geven, want daar was hij gewoon op uit. Ik vond het eigenlijk gewoon asociaal dat je als onbekende bij ons aan tafel gaat zitten en dan wacht tot er eten voor je wordt gekocht. Toen we aankwamen in het hostel zijn we direct gaan slapen, want morgen worden we om 05:00 opgehaald voor de dolphin tour.

Dinsdagochtend ging de wekker om 04:00, want om 05:00 vertrokken we naar de Dolphin tour. De dolphin tour houdt in dat je wilde dolfijnen gaat zoeken op de zee en dat je daar ook mee kunt gaan zwemmen. We vertrokken zo vroeg, omdat er anders teveel toeristen zijn en de dolfijnen weg gaan. De chauffeur zei dat je 90% kans had om de dolfijnen te zien, alleen het aantal is nooit zeker. Het kan uitlopen van 2 tot 150. Aangekomen bij de plek gingen we snel het water op. Na een tijdje werd onze driver gebeld dat de dolfijnen gevonden waren en veranderde we van koers en gingen we hard op de plaats af! Wauw wat een spanning, het kwam nu wel heel dichtbij! Toen we bij de plek aankwamen zagen we inderdaad de dolfijnen, wat super vet om deze dieren in het wilde te zien, in plaats van in het Dolfinarium (wat ik echt al super leuk vind haha). De driver zei dat we ons klaar moesten maken, dus duikbril op, slippers aan en snorkel in je mond. Wanneer we de dolfijnen zagen, sprongen we het water in en zwommen we dus samen met de dolfijnen. Het is niet zoals de dolfijnen trainer in het dolfinarium, maar de wilde dolfijnen zwommen wel 1 à 2 meter onder je! Echt super vet om te zien!! Maar wat zijn deze dieren ook verschrikkelijk snel. Je ziet hen nauwelijks bewegen, maar ze zwemmen zo verschrikkelijk snel. Wanneer ze te ver waren, moesten we weer de boot inklimmen en voeren we achter de dolfijnen aan. Toen we dolfijnen weer zagen, sprongen we weer het water in. Jammer van het zwemmen in deze diepte waren de kwalletjes die er ook zwommen. Tijdens het zwemmen ben ik zo vaak gestoken en dat jeukte echt niet normaal. Wanneer je snel zwom, zag je ze niet zo goed, maar als je een beetje stil lag kon je ze heel goed zien. Sommige gaven ook licht en leken het net kerstverlichting onderwater. (Ook moest ik gelijk aan spongebob denken XD). Het uit de boot springen, zwemmen met dolfijnen en weer de boot inklimmen herhaalde zich meerdere keren. Na een tijdje werd het te druk met andere toeristen en gingen de dolfijnen steeds verder de zee in. Het had dus niet echt meer zin om achter hen aan te gaan en besloten we terug te varen. We maakten nog een tussenstop van 15 minuten om te snorkelen bij een rif. Waauw wat was dit een mooi rif! Mooier dan de vorige en wat een vissen!! Lauren had haar HD cameratje mee die ook onderwater kon filmen. Hier hebben we dan ook gebruik van gemaakt en hele mooie en leuke filmpjes onderwater gemaakt. Na het snorkelen gingen we weer naar het strand en gingen we nogmaals ontbijten. Dit ontbijt bestond uit patat, chapati, rijst, vis en een soort van groentje sausje. Heel gek om dit te eten om uurtje of 9 ’s ochtends, maar ik had wel reuze trek na als die spanning en sensatie van het dolfijnen zoeken. Na het ontbijt vertrokken we weer naar ons hostel. Toen we daar aankwamen was het pas 11 uur ’s ochtends en hadden we dus nog de hele dag voor ons. Hier hebben dan ook zeker van genoten. Heerlijk weer op het strand in het zonnetje! ’s Avonds wilden we eigenlijk nog met zijn zessen uiteten, omdat het de laatste avond met zijn zessen waren. Alleen niemand had hier meer energie voor en besloten we weer bij het hostel te gaan eten.

Woensdagochtend zaten we weer vroeg aan het ontbijt, want vandaag was onze laatste dag op Zanzibar. Na het ontbijt nog even heerlijk genoten van het prachtige weer en uitzicht op het strand en daarna rond 1uur vertrokken naar Stone Town, want dat vertrok onze ferrie. We moesten eerst nog een kaartje kopen en moesten wij als blanken weer meer betalen dan normaal, ongeveer $3,-. Maar toen we aankwamen bij de ferrie bleken wij busnissclass te zitten en kregen we gratis eten drinken voor op de ferrie. De stoelen waren echt heel relaxt. Het was zelfs wennen alle luxe hier aan boord. Tijdens de reis werden sommige mensen zeeziek en moesten overgeven. Naast het binnen gedeelte had je ook een buitengedeelte en het was heerlijk om hier even te zitten. Na ongeveer 1.5 uur kwamen we weer aan in Dar Es Salaam en werden we opgewacht door de taxi van het hostel. Aangekomen bij het hostel hoefde we heel weinig te betalen voor de rit en hadden we de eerste keer echt te veel betaald! Het hostel was echt heel mooi en koste echt helemaal niks voor 1 nacht. Ik genoot heel erg van de normale douche in plaats van een douche met zoutzeewater. Daarna lekker gaan slapen, want morgen zouden we om 05:30 worden opgehaald.

De terugreis:
Om half 6 stonden we klaar donderdagochtend om opgehaald te worden alleen de taxi’s waren er nog niet. Een beetje stress dus, want de bus zou om 6 uur vertrekken. Uiteindelijk waren we makkelijk op tijd, want de bus was ook te laat. Toen de bus aankwam rijden, kwam de man waar bij wij ons kaartje hadden gekocht naar ons toe rennen en vroeg om onze tickets. Wij gaven die en kregen er nieuwe voor terug, althans Daan kreeg die. Deze tickets bleken maar tot Nairobi te zijn in plaats van Kampala. Tijdens de reis hebben we wel 100x gevraagd naar onze oude tickets en hoe het nu verder moest vanaf Nairobi. De mensen van de bus zeiden dat het goed zou komen en dat zij wat zouden regelen en wij bleven dus maar afwachten. In Arusha namen we afscheid van Daan, Claire en Laura. Zij beleven nog in Tanzania voor een safari en om kerst te vieren. Ik reisde verder met Lauren en Tessa naar Nairobi, waar dus helemaal geen ander vervoer was geregeld. Althans niet voldoende voor alle mensen die in hetzelfde schuitje zaten als wij. Uiteindelijk had een man een bus, een grote feestmatatu (met allemaal lichtjes en keiharde muziek) gevonden die naar Kampala zou gaan. Wij vertrouwde het al niet en vroegen echt 10x of deze bus wel echt naar Kampala ging en zij verzekerde ons dat hij naar Kampala zou gaan. Toen ik eindelijk op mijn plek zat achterin na over allemaal koffers en dozen te hebben geklommen en mijn bagage op schoot had, gingen we rijden. Deze reis duurde wel een eeuwigheid. Het was alles behalve comfortabel, want overal om heen stonden dozen en mijn bagage nam al mijn ruimte in eigenlijk. Vrijdagochtend hoorde we dat de bus helemaal niet naar Kampala ging en waren we dus weer opgelicht. Echt ongelofelijk hoe die mensen je kunnen bedriegen en om te tuin kunnen leiden. In een of ander dorpje waar ze nog nooit een blanke hadden gezien zijn we uitgestapt en bracht iemand ons naar een special hire. Deze special hire bracht ons naar de grens tussen Kenia en Uganda. Daar moesten we weer een nieuw visa halen en daarvoor dollars regelen. Toen we alle drie 40 dollar hadden, wilde de man bij de grens het geld niet aannemen omdat het teveel gebruikt was. Wij weer terug naar het wisselkantoor om nieuw geld te vragen, na een hoop heisa was het gelukt en konden we onze visa gaan halen. Weer bij die man aangekomen, bleken we helemaal geen nieuw visa te hoeven kopen, want we hadden nog een studentenvisa waarop we naar binnen konden. Dus konden we weer ons geld omwisselen. Vanaf de grens namen we een matatu die naar Kampala ging, maar ook een tussenstop maakte in Jinja. Tessa moest namelijk uitstappen in Jinja. Rond 8 uur ’s avonds was ik uiteindelijk in mijn huis in Munyinyo na een reis van 40 uur! Echt wat een DRAMA. Na een heerlijke douche werd ik met de taxi opgehaald door de mensen van ICU en ben ik met hen gaan stappen. De laatste week verblijf ik ook in ICU en vier ik daar dus ook kerst. Het zou net als Sinterklaas een hele andere viering worden dan in Nederland met je eigen familie. Ik ben heel benieuwd hoe het is om hier in verweggiestan kerst te vieren!